Voor allen, die over uitgevers en publiek te klagen hebben, is deze schrijfster, tijdgenoote van onze Betje Wolff en AagjeDeken, een troostend voorbeeld, mits zij een even zuiver talent hebben als deze Engelsche domineesdochter, die in het dorpjeSteventon in Hampshire geboren en getogen werd, en er haar eerste 26 jaren sleet. Want haar eerste twee romans, Pride and Prejudice en het hier in Nederlandsche vertaling aangebodene Sense and Sensibility schreef zij tusschen de jaren 1796 en ’98, maar kon er eerst in 1811 en 1813 een uitgever voor vinden. Nog een derden romanhad zij inmiddels geschreven Northanger Abbey, en toen, ontmoedigd(?) de pen maar laten rusten.
Doch toen eindelijk haar twee oudste romans verschenen waren, duurde het niet lang of onder de schrijvers van haar tijd werdhaar werk geprezen en gretig gelezen (éen van hen heeft later bekend, een harer boeken 17 maal te hebben gelezen!) en nadattusschen 1811 en ’16 zij nog drie romans bij de drie oudere gevoegd had (Mansfield Park, Emma en Persuasion) kon zij over haar roep gerust zijn. De beroemde en gretig gelezen schrijfsters van haar tijd zijn vergeten; haar werk leeftnog, even frisch als toen het geboren werd.
Zijn groote eigenschap is de fijne ironische observatie van het burgerlijk leven van haar tijd en haar vermogen dit zondereenigen romantischen kunstgreep boeiend te maken. Haar menschen en haar omgeving leven voor ons in een volkomen zuiverheid,en in haar tijd, waarin men alles romantiseerde, kwam dit als een zoo groote verrassing, dat zelfs de romantische grootmeester [VI]Walter Scott er haar met ijver om prees. Er is weinig Engelsch werk, dat ons zoo aandoet om zijn verwantschap met den geestvan onze eigen Nederlandsche letterkundige kunst als het hare. De geestigheid van Betje Wolff is guller en meesleepender,maar Jane Austens werk staat zuiverder in zijn afwezigheid van alle sentimentaliteit. Als teekenaressen van de burgerklasseuit haar eigen omgeving wedijveren beiden, zonder dat men een van beiden den eerepalm zou durven toekennen boven de andere.
“Haar fijne toets” en ondeugendheid van beschrijving zullen, naar wij vertrouwen, ook onze lezers waardeeren, in de voortreffeli